Η Επιτροπή του Προγράμματος «Φράσις» του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) συνεδρίασε στις 13 Μαΐου αποφασίζοντας να παραταθεί έως τις αρχές Ιουνίου η δυνατότητα υποβολής αιτήσεων από ενδιαφερόμενους εκδοτικούς οίκους, φορείς, πνευματικά ιδρύματα και πολιτιστικούς οργανισμούς του εξωτερικού για την επιχορήγηση μεταφράσεων Ελλήνων συγγραφέων.
Η Έκθεση ετοιμάζεται σ’ εντατικούς ρυθμούς από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, με γνώμονα το γεγονός ότι αποτελεί κορυφαίο ετήσιο ραντεβού για εκδότες, συγγραφείς, βιβλιόφιλους και άλλους επαγγελματίες του κλάδου.
Με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού και του νέου ΔΣ του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου θα επαναλειτουργήσει το πρόγραμμα «Φράσις» με καινούργια Επιτροπή.
Από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου διευκρινίζεται ότι η λειτουργία των Εργαστηρίων Βιβλίου του ΕΚΕΒΙ έχει προς το παρόν ανασταλεί και σε κανέναν δεν έχει παρασχεθεί το δικαίωμα να παρουσιάζεται ως συνεχιστής.
Σχετικά με το θέμα έχει αποσταλεί εξώδικο προς το βιβλιοπωλείο που εμφανίζεται με διαφημίσεις ως συνεχιστής των Εργαστηρίων που επί σειρά ετών λειτούργησαν με επιτυχία από το ΕΚΕΒΙ.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Μετέωρο και σκιά (1985)
Το μετέωρο βήμα της ποίησης του μεσοπολέμου, στην ταινία του Τάκη Σπετσιώτη
στο ΑΠΟΛΛΩΝ Filmcenter
την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2006, ώρα: 1.00 μ.μ.
στο αφιέρωμα
«Κυριακάτικες Συναντήσεις της Λογοτεχνίας με το Σινεμά»
ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ
μετά την ταινία, συζητάει με το κοινό
ο Τάκης Σπετσιώτης
Μ’ έναν νέο κύκλο προβολών με τίτλο: «Ο σύντομος εικοστός αιώνας» συνεχίζονται στον κινηματογράφο Απόλλων Filmcenter Cinemax Class οι «Κυριακάτικες Συναντήσεις της Λογοτεχνίας με το Σινεμά», που διοργανώνουν από κοινού το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου.
Μετέωρο και σκιά
Σκην: Τάκης Σπετσιώτης, Σεν: Τάκης Σπετσιώτης (με βάση τη ζωή του ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη), Φωτ: Φίλιππος Κουτσαφτής, Ήχος: Μαρίνος Αθανασόπουλος, Μοντάζ: Δέσποινα-Δανάη Μαρουλάκου, Σκηνικά-Κοστούμια: Ντόρα Λελούδα-Παπαηλιοπούλου, Εκτέλεση Παραγωγής: Μπέσση Βουδούρη, Παραγωγή: ΕΚΚ, Τάκης Σπετσιώτης (Έγχρωμο, 101’, 1985).
Με τους: Τάκη Μόσχο, Γιώργο Κέντρο, Μιχαήλ Μαρμαρινό, Γιάννη Ζαβραδινό, Γιάννη Παλαμιώτη, Νίκο Αλεξίου, E. Franco.
[Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας και τρία άλλα βραβεία Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, 1985]
Επιλογή βιβλιογραφίας: Χαίρε Ναπολέων: δοκίμιο για την τέχνη του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη
Τάκης Σπετσιώτης, εικ. Άγγελος Παπαδημητρίου. Αθήνα: Άγρα, 1999, σελ. 467.
Ναπολέων Λαπαθιώτης: Συμβολή στη μελέτη της ζωής και του έργου του
Τάσος Κόρφης. Αθήνα: Πρόσπερος, 1985, σελ. 187.
O Ναπολέων Λαπαθιώτης (1888-1944) υπήρξε ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς Έλληνες ποιητές της πρώτης εικοσιπενταετίας του αιώνα μας. Μέσα στα περιορισμένα όρια της αθηναϊκής κοινωνίας στην οποία έζησε, προσπάθησε να ενσαρκώσει ένα αισθητικό πρότυπο αλά Όσκαρ Ουάιλντ, με πολλές αδυναμίες, ενοχές και τύψεις, αμοραλιστικές και ριζοσπαστικές τάσεις. Άνθρωπος ανήσυχος αλλά δεσμευμένος από την αρχοντική του καταγωγή και τις διακυμάνσεις της καρδιάς του, έμεινε πάντα στη νύχτα, σαν «πολυφίλητη σκιά», όπως τον είπαν, γεμάτος φόβους για την απώλεια των στηριγμάτων του -νεότητα, περιουσία, φίλοι- πρόσκαιρους δεσμούς και διαψεύσεις. Στο ποιητικό του έργο διασώζονται αρκετές ευτυχισμένες στιγμές στις οποίες η ευαισθησία του, απελευθερωμένη από το συναισθηματισμό, προβάλλει άμεσα και πειστικά τα πράγματα, χωρίς ωραιοποιήσεις. Αυτοκτόνησε (αυτοπυροβολήθηκε με το πιστόλι του στρατιωτικού-πατέρα του) στις 8 Ιανουαρίου 1944, μετά από αποτυχημένες απόπειρες που είχαν προηγηθεί, καθώς η ιδέα του θανάτου, που πάντα τον απασχολούσε, γίνεται έμμονη κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής και ιδίως μετά το θάνατο του πατέρα του, το 1941.
[T’ ΑΠΛΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΕΓΩ ΑΓΑΠΩ
Τ’ απλό παιδί, που εγώ αγαπώ, δεν έζησε στα πλούτη,
δεν έχει τρόπους να φερθεί και μήτε να ντυθεί,
-μα ‘ναι το πιο καλό παιδί, που μες στην πλάση τούτη
μπορεί ν’ απαντηθεί!
Δεν ξέρει γράμματα πολλά, δεν κάνει για σαλόνι,
τα ρούχα του είναι της δουλειάς, τριμμένα και παλιά,
-μα το μεγάλωσε το φως, αυτό που μεγαλώνει
τα ξένοιαστα πουλιά...
Κι άλλοτε μού’ τυχε ξανά, -στο διάβα κάποιου δρόμου,
να περπατήσω συντροφιά με διάφορα παιδιά,
-μ’ αυτό, σεμνό και ταπεινό, βαδίζει στο πλευρό μου,
σα μια μικρή καρδιά...
Κι όταν των άλλων των παιδιών τα λούσα βλέπει πλάι
κι αυτό δεν έχει πιο καλό κοστούμι να ντυθεί,
τότε γυρίζει τη ματιά -και μου χαμογελάει,
να παρηγορηθεί... ]
Η ταινία αναφέρεται στη άνοδο και την παρακμή του ποιητή, με βάση μια σειρά αυθεντικών εγγράφων και με φόντο μεγάλα ιστορικά γεγονότα μιας πολύ σημαντικής περιόδου πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων στην Ελλάδα, καθώς και επιρροών των ευρωπαϊκών πολιτιστικών γεγονότων στην κουλτούρα μας. Δεν επικεντρώνεται στο ποιητικό έργο του Λαπαθιώτη, αλλά φωτίζει κυρίως την προσωπική του ζωή (ομοφυλόφιλος, ναρκομανής, κομμουνιστής), που αποτελούσε σκάνδαλο για την κοινωνία του καιρού του και για την κοινωνική τάξη από την οποία προερχόταν. Γόνος του στρατιωτικού κατεστημένου, αναθεωρεί πολλές απόψεις του κατά τη στρατιωτική του θητεία. Εγκαταλείπει την κοσμική ζωή και συναναστρέφεται με απλούς ανθρώπους, όπου η ομοφυλοφιλία και τα ναρκωτικά είναι αποδεκτά.
«Το Μετέωρο και σκιά του Δημήτρη Σπετσιώτη προσεγγίζει με σεβασμό το μετέωρο που υπήρξε ο Λαπαθιώτης και κλαίει με αξιοπρέπεια για τη σκιά που κατάντησε στο τέλος της ζωής του. Ακροβατώντας πάνω στην κόψη του ξυραφιού, παίζοντας επικίνδυνα μ’ ένα δαιδαλώδες και πολύπλοκο θέμα, που θα μπορούσε να συντρίψει και πολύ πεπειραμένους δημιουργούς, ο Σπετσιώτης καταφέρνει να διεκπεραιώσει το τρομαχτικά δύσκολο εγχείρημα που ανέλαβε με απόλυτη αξιοπρέπεια. [...] Η σκηνοθεσία δεν μπερδεύτηκε στον ψευδορεαλισμό της αναπαράστασης. Με την άκρως αποτελεσματική συμβολή του φωτογράφου Φίλιππου Κουτσαφτή και κυρίως της σκηνογράφου Ντόρας Λελούδα, ο Σπετσιώτης καταφέρνει τελικά να βγάλει τον χαρακτήρα και την εποχή του, λιτά, αφαιρετικά, απλά. Κι ακόμα πετυχαίνει, χωρίς να το επιδιώκει ίσως συνειδητά, να περιγράφει την αντίφαση ανάμεσα στην καλλιτεχνική δημιουργία και τον πεζό και συχνά χυδαίο κοινωνικό περίγυρο, που δρα έτσι κι αλλιώς ανασταλτικά στην προσωπική υπόθεση του δημιουργού, καθώς προσπαθεί να παραμείνει ποιητής μέσα σ’ ένα κόσμο που σκοτώνει αδιάκοπα τους ποιητές [...]»
(Βασίλης Ραφαηλίδης, Έθνος, 17.11.1985)
Το πλήρες πρόγραμμα των υπόλοιπων προβολών, οι οποίες θα διαρκέσουν μέχρι τον Απρίλιο του 2006, έχει ως εξής:
Δ. Κύκλος: Ο σύντομος εικοστός αιώνας
12 Μαρτίου
- Escape to lifeτου Βίλαντ Σπεκ (συγγραφέας: Κλάους Μαν)
19 Μαρτίου
- Με τα μάτια στραμμένα στη στεριά της Κατερίνας Πατρώνη (ποιητής: Νίκος Καββαδίας)
26 Μαρτίου
- Ο Μπαλζάκ και η μικρή κινέζα ράφτρα του Ντάι Σούτζι (συγγραφέας: Ντάι Σούτζι)
Ε. Κύκλος: Ταυτότητα/ ετερότητα («Αγαπάμε το διαφορετικό»)
2 Απριλίου
- Ο αδελφός του του Πατρίς Σερώ (συγγραφέας: Φιλίπ Μπεσόν)
9 Απριλίου
- Spider του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ (συγγραφέας: Πάτρικ Μακ Γκραθ)
16 Απριλίου
- Περιμένοντας τα σύννεφα της Γεσίμ Ουστάογλου (συγγραφέας: Γεώργιος Ανδρεάδης)
30 Απριλίου
- Η μητέρα μου του Κριστόφ Ονορέ (συγγραφέας: Ζωρζ Μπατάιγ)
EΡΓΟ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε ΚΑΙ ΤΟ ΥΠOYΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. Ε.Π. 'ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ'
