Βιογραφικό Σημείωμα ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΚΟΓΛΟΥ (1913 - 1991)
Ο Γιώργος Σεβαστίκογλου γεννήθηκε στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης. Ένα χρόνο μετά τη γέννησή του η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μαθητής του Κάρολου Κουν στο κολλέγιο Αθηνών και ιδρυτικό μέλος του θεάτρου Τέχνης, πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με τη μετάφραση του έργου του Αύγουστου Στρίντμπεργκ Σουάνεβιτ που σκηνοθέτησε ο Κουν το 1942. Το 1943 το Θέατρο Τέχνης ανέβασε το έργο του Σεβαστίκογλου Κωνσταντίνου και Ελένης και ο τελευταίος εγκαινίασε τη διπλή καλλιτεχνική του δραστηριότητα ως σκηνοθέτης και μεταφραστής. Υπεύθυνος του Β΄ τμήματος του Θιάσου Ενωμένων Καλλιτεχνών, ήταν από το 1945 πόλος έλξης για τους αριστερούς θεατρικούς συγγραφείς και ηθοποιούς. Μετά τη λήξη του εμφυλίου ο Σεβαστίκογλου, υπεύθυνος τότε του κινηματογραφικού συνεργείου του Δημοκρατικού Στρατού στο Γράμμο, αυτοεξορίστηκε στη Σοβιετική Ένωση (Τασκένδη - Μόσχα). Εκεί σπούδασε στην Ακαδημία Θεάτρου, έγινε γνωστός ως σκηνοθέτης και μεταφραστής, ενώ το έργο του Αγγέλα, μεταφρασμένο στα ρωσικά παραστάθηκε από το θέατρο Βαχτάγκωφ και δεκαεφτά ακόμη σοβιετικές σκηνές. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1965. Συνεργάστηκε ως σκηνοθέτης με το θίασο Αλεξανδράκη - Γεωργούλη και ο Κουν ανέβασε την Αγγέλα. Ξανάφυγε, αυτή τη φορά μαζί με τη σύζυγό του Άλκη Ζέη για το Παρίσι, με την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και στο Κονσερβατουάρ, ίδρυσε το θίασο Πράξις και συνεργάστηκε με νέους ηθοποιούς στα πλαίσια εργαστηριακών μαθημάτων που οργάνωσε ο Antoine Vitez. Στην Ελλάδα γύρισε το 1974 και το 1981 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και πέθανε. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γιώργου Σεβαστίκογλου βλ. Γεωργουσόπουλος Κώστας, «Σεβαστίκογλου Γιώργος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό9α. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988. |
Ενδεικτική Βιβλιογραφία
• Αρδίττης Βίκτωρ, «Το κάθετι προκαλεί το αντίθετό του», Η λέξη111, 9-10/1992, σ.669-673.
• Γεωργουσόπουλος Κώστας, «Λούμπεν Τραγωδία», Κλειδιά και κώδικες θεάτρουΙΙ• Ελληνικό θέατρο, σ.269-272. Αθήνα, Εστία, 1984.
• Γεωργουσόπουλος Κώστας, «Σεβαστίκογλου Γιώργος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό9α. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988.
• Έξαρχος Δημήτρης, «Ο υπαρκτός παιδικός μύθος και ο Ορέστης», Γιώργος Σεβαστίκογλου, Πράξις, σ.141-146. Αθήνα, Καστανιώτης, 1992.
• Ευαγγελάτος Σπύρος Α., Πρόλογος στον τόμο Γιώργος Σεβαστίκογλου, Πράξις, σ.11-12. Αθήνα, Καστανιώτης, 1992.
• Κόκκος Γιάννης, «Σαν ένας καθημερινός Προμηθέας», Η λέξη111, 9-10/1992, σ.668.
• Κουρουπός Γιώργος, «Ύμνος στην αλήθεια», Η λέξη111, 9-10/1992, σ.666-667.
• Μόσχος Ε.Ν., «Σεβαστίκογλου Γιώργος», Νέα Εστία129, ετ.ΞΕ΄, 1/1/1991, αρ.1524, σ.51.
• Μπαντής Τάσος, «Αγγέλα», Διαβάζω381, 1/1998, σ.60-61.
• Πεφάνης Γιώργος Π., «Ο ρεαλισμός και οι διαδικασίες συμβόλισης στο μεταπολεμικό θέατρο· Δοκιμή στο έργο του Γ.Σεβαστίκογλου», Νέα Εστία137, 15/1/1995, ετ.ΞΘ΄, αρ.1621, σ.101-110.
• Σπάθης Δημήτρης, «Δάσκαλος του σκηνικού λόγου», Γ.Σεβαστίκογλου Θέατρο, σ.9-22. Αθήνα, Κέδρος, 1992.
• Φραγκόπουλος Θ.Δ., «Εθνικό Θέατρο – Κεντρική Σκηνή, Γιώργου Σεβαστίκογλου: Ο θάνατος του βασιλικού επιτρόπου», Νέα Εστία121, ετ.ΞΑ΄, 1/3/1987, αρ.1432, σ.332-334. |
Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις)
Ι.Θέατρο
• Θέατρο (= Αγγέλα – Ο θάνατος του Βασιλικού Επιτρόπου – Κωνσταντίνου και Ελένης). Αθήνα, Κέδρος, 1992.
ΙΙ.Μεταφράσεις
• Shaw Irvin, Θάψτε τους νεκρούς. Αθήνα, Δωδώνη, 1984.
• Τ Μίντλετον. – Ρούλεϋ Ο., Οι αλλοπαρμένοι. Αθήνα, Δωδώνη, 1998.
ΙΙΙ.Δοκίμια
• Πράξις• Πρόλογος Σπύρος Α. Ευαγγελάτος – Επίλογος Δημήτρης Έξαρχος. Αθήνα, Καστανιώτης, 1992. |
