Βιογραφικό Σημείωμα

ΝΟΤΗΣ ΠΕΡΓΙΑΛΗΣ (1920-2009)


Ο Νότης Περγιάλης γεννήθηκε στα Ανώγεια του νομού Λακωνίας. Φοίτησε στο θεατρικό εργαστήρι του Βασίλη Ρώτα και ασχολήθηκε με την υποκριτική και τη θεατρική γραφή. Το 1948 τιμήθηκε με το βραβείο του Καλοκαιρίνειου διαγωνισμού για το έργο του "Ο πόνος γεννάει θεούς" και το 1949 το Ρεαλιστικό Θέατρο του Αιμίλιου Βεάκη παρέστησε το έργο του "Νυφιάτικο τραγούδι". Ακολούθησαν η "Ηλιογέννητη" και "Το κορίτσι με το κορδελάκι", το "Τραγούδι στο Μεσολόγγι" (που σκηνοθετήθηκε από τον Πέλο Κατσέλη στα πλαίσια των γιορτών Μεσολογγίου το 1957), το Χρυσό χάπι (που ανέβηκε από το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη το 1958), οι "Μάσκες για αγγέλους", η "Αντιγόνη της κατοχής" και άλλα έργα. Κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας ο Περγιάλης τήρησε συγγραφική σιωπή και επανεμφανίστηκε μετά τη μεταπολίτευση με το έργο "Αυτό το δέντρο το λέγαν υπομονή", που ανέβηκε από το θίασο Νίκου Χατζίσκου - Τιτίκας Νικηφοράκη στο θέατρο Κάβα και με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Το θεατρικό έργο του Νότη Περγιάλη κινείται στο χώρο του ποιητικού ρεαλισμού με έντονες επιρροές από το Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, συχνή παρουσία συμβολιστικών στοιχείων και έντονη συναισθηματική και ιδεολογική φόρτιση. Έγραψε επίσης σενάρια για τον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο (Κάιν, Ανοιξιάτικη Πολιτεία, Τελευταία Χριστούγεννα). Ακόμα, είχε γράψει το σενάριο και συμμετείχε ως αφηγητής στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Νίκου Καζαντζάκη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη. Εχει εκδώσει, τέλος, νουβέλες όπως «Το κόκκινο πουλί», «Ο Ατάρ δεν πεθαίνει ποτέ», «Οταν σηκώθηκαν τα δέντρα». Στις στιχουργικές του δημιουργίες συμπεριλαμβάνονται τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη «Τι να την κάνω τη χαρά», «Ο λεβέντης», «Μπλόκο της Καισαριανής» όπως και τα "Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι" του Μάνου Χατζιδάκι και τα «Γκρεμισμένα σπίτια» του Γιάννη Μαρκόπουλου.
Ως ηθοποιός ο Περγιάλης έπαιξε περισσότερο στον κινηματογράφο και λιγότερο στο θέατρο και ξεχώρισε με την παρουσία και τη συγκροτημένη τεχνική του σε δεύτερους αλλά σύνθετους ρόλους.
Πέθανε στις 9 Νοεμβρίου 2009, στους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας.


1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Νότη Περγιάλη βλ. Πετρής Τάσος Ν., «Περγιάλης Νότης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας11. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και χ.σ., «Περγιάλης Νότης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό8. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

• Γεωργουσόπουλος Κώστας, «Εργάτες και μικροαστοί», Κλειδιά και κώδικες θεάτρουΙΙ• Ελληνικό θέατρο, σ.134-138. Αθήνα, Εστία, 1984.
• Ζωγράφου Ευγενία, Κριτική για την Καπετάνισσα, Ριζοσπάστης, 11/10/1978.
• Μανιάτης Β., «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο: Νότη Περγιάλη, Το χρυσό χάπι», Επιθεώρηση ΤέχνηςΖ΄, ετ.Δ΄, 5/1958, αρ.41, σ.336-338.
• Μανιάτης Β., «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο: Νότη Περγιάλη, Η Αντιγόνη της κατοχής», Επιθεώρηση ΤέχνηςΙΑ΄, ετ.ΣΤ΄, 5-6/1960, αρ.65-66, σ.331-332.
• Πετρής Τάσος Ν., «Περγιάλης Νότης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας11. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
• χ.σ., «Περγιάλης Νότης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό8. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988.

Εργογραφία

(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις)

• Ο πόνος γεννάει θεούς. 1948.
• Νυφιάτικο τραγούδι. 1949.
• Ηλιογέννητη. 1951.
• Το κορίτσι με το κορδελάκι. 1954.
• Τραγούδι στο Μεσολόγγι. 1957.
• Το χρυσό χάπι. 1958.
• Μάσκες για Αγγέλους. 1959.
• Η Αντιγόνη της Κατοχής. 1960.
• Το τρελό φεγγάρι. 1964.
• Αυτό το δέντρο το λέγαν υπομονή.
• Η γειτονιά του Τσέχωφ. Αθήνα, 1971.
• Η ομολογία της ταπείνωσης. 1944.
• Τα παλικάρια· Μυθιστόρημα. Αθήνα, Gutenberg, 1983.
• Ο Άιχμαν και ο παπαγάλος – Ο Αζάρ δεν πεθαίνει ποτέ. Αθήνα, τυπ.Κλαπάκη, 1971.
• Το κόκκινο πουλί. Αθήνα, Σύγχρονη Εποχή, 1990.