«Εγώ που δεν έχω πουλιά φυλακισμένα σε κλουβιά (ένα κλουβί της μάνας μου σαπίζει στην αποθήκη) ξυπνάω καμιά φορά από’ να σιγανό κελάϊδισμα».
«Να τη σέβεσαι τη Νύχτα», είχε από νωρίς παραγγείλει ο ποιητής που έφυγε από κοντά μας νύχτα, λίγο πριν το χάραμα της 25ης Μαρτίου 2006.
«Αυτό το παραγιομισμένο μπαούλο, όσο και να πέφτω πάνω του βαρύς, δεν καταφέρνω να το κλείσω· ένα κομμάτι κίτρινο ύφασμα περισσεύει, μια μέλισσα πιασμένη απ’ το ποδάρι σβουρίζει, ένα λουλούδι μου γνέφει απ’ την κλειδαριά. Ξεχνιέμαι και του μιλάω ώρες».
