Βιογραφικό Μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, ποιητής, μελετητής, βιβλιοπαρουσιαστής. Το λογοτεχνικό του έργο διακρίνει έντονος λυρισμός και βαθιά ανθρώπινη ευαισθησία. Η αρχαία κλασική παιδεία και φιλοσοφική σκέψη αποτελούν την πηγή των πνευματικών δημιουργημάτων του. Αγωνίζεται για την ανοικοδόμηση ενός σύγχρονου κόσμου, όπου θα περισσεύει η αγάπη και η ειρήνη.
Ο Νίκος Ανώγης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Νίκου Χρ. Μέγα), έγραψε περισσότερα από είκοσι βιβλία. Συμπεριλαμβάνεται σε λογοτεχνικές ανθολογίες στην Ελλάδα, Αμερική, Πολωνία, Ρουμανία. Εκδόθηκαν τέσσερα βιβλία για το έργο του. Συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά και εφημερίδες των Αθηνών και της επαρχίας και ο εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού «Κουάριος».
Αντιπροσώπευσε την Ελλάδα σε πολλά διεθνή ποιητικά-λογοτεχνικά Συνέδρια-Συμπόσια και ποιητικά φεστιβάλ, σε χώρες του εξωτερικού και συμμετείχε σε παρόμοιες εκδηλώσεις στην Ελλάδα. Βραβεύτηκε με πολλά διεθνή και πανελλήνια βραβεία, για το λογοτεχνικό-πνευματικό του έργο και την προσφορά του στα ελληνικά γράμματα.
ΚατηγορίεςΠοίηση, Δοκίμιο, Μυθιστόρημα, Διήγημα
Συνδέσεις (links) Βιβλιονέτ Βραβεία
Για την προσφορά του απόσπασε περισσότερες από εκατό τιμητικές διακρίσεις, μετάλλια, βραβεία, επαίνους, σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.
Εργογραφία
Συνέβη κάποιο καλοκαίρι: νουβέλα. Αθήνα, Λεξίτυπον, 2008. Σελ.: 110. ISBN: 978-960-6823-30-5
Πέπλος σιωπής: ποίηση. Αθήνα, Μαυρίδης, 2005. Σελ.: 58. ISBN: 960-347-186-0
Τα περιστέρια δεν ξαναγύρισαν: οι δυο πατρίδες του Παύλου Ράπτη: μυθιστορηματική βιογραφία. Αθήνα, Αδελφοί Βλάσση, 2005. Σελ.: 214. ISBN: 960-302-232-2
Πολωνικός ποιητικός λόγος. Αθήνα, Μαυρίδης, 2003. Σελ.: 55
Πνευματικές δοκιμιακές τριλογίες. Αθήνα, Μαυρίδης 2002. Σελ.: 142. ISBN: 960-347-114-3
Ποιητικός λόγος σε επτά τόνους: ποίηση. Αθήνα, Μαυρίδης, 2002. Σελ.: 109. ISBN: 960-347-128-3
Ταξίδι μιας μέρας και άλλα διηγήματα. Αθήνα, Μαυρίδης, 1999. Σελ.: 111. ISBN: 960-347-055-4
Μια προσέγγιση στη ζωή και στην εικαστική δημιουργία της ζωγράφου Βούλας Δόγια. Αθήνα, Μαυρίδης, 1997. Σελ.: 16.
Βαθύ κόκκινο στο βαθύ γαλάζιο: μυθιστόρημα. Αθήνα, Μαυρίδης, 1996. Σελ.: 167. ISBN: 960-347-011-2
Ο Ευαγγελισμός της Αιώνιας Ειρήνης: δοκίμιο: μικρή προσέγγιση στο πνευματικό έργο του ποιητή κ. Λευτέρη Τζόκα. Αθήνα, Μαυρίδης, 1986. Σελ.: 48. ISBN: 960-347-013-9
Μια βραδιά Λόγου και τέχνης με την Τζένη Διαμάντη - Παπαιωάννου. Αθήνα, Μαυρίδης, 1995. Σελ.: 45.
Ηχούς ανασασμοί: ποίηση. Αθήνα, Μαυρίδης, 1994. Σελ.: 47.
Το άρωμα των κρίνων και άλλα διηγήματα. Αθήνα, Μαυρίδης, 1993. Σελ.: 91.
Αναδρομές στον ξένο μόχθο: προσέγγιση γνωριμίας. Αθήνα, Μαυρίδης, 1991. Σελ.: 111.
Πολωνία: λογοτεχνική προσέγγιση στο χτες, στο σήμερα. Αθήνα, Μαυρίδης, 1989. Σελ.: 92.
Οχυρό Ιστίμπεϊ: μιας ημέρας προσκύνημα: διήγημα. Αθήνα, Εκδόσεις Π. Παρασκευόπουλος, 1988. Σελ.: 59.
Μάνα με τ’ άρωμα μιλάς και τη σιωπή: ποιήματα. Αθήνα, Εκδόσεις Π. Παρασκευόπουλος, 1987. Σελ.: 61.
Νικήσας νίκην πρώτην και άλλα διηγήματα. Αθήνα, Εκδόσεις Π. Παρασκευόπουλος, 1987. Σελ.: 63.
Λαογραφικά της πεδικής Θεσσαλίας και στοιχεία της ορεινής: ήθη - έθιμα - παραδόσεις. Αθήνα, Εκδόσεις Π. Παρασκευόπουλος, 1987. [Από κοινού με τον Βαγγέλη Αγγελή]
Νικήτα Στανέσκου, από τη γενιά του Λάμπις: μελέτη. Αθήνα, Εκδόσεις Π. Παρασκευόπουλος, 1985. Σελ.: 96.
Αδελφέ μου άνθρωπε: ποιήματα. Αθήνα, Εκδόσεις Π. Παρασκευόπουλος, 1985. Σελ.: 62. (Επανέκδοση: Warszawa, Heliodor, 2005)
Το ερωτικό στοιχείο στην ποίηση του Ν. Στασινόπουλου: δοκίμιο. Αθήνα, [χ.ε.], 1984.
Σαλπίσματα στη σιωπή: ποιήματα. Αθήνα, Εκδόσεις Π. Παρασκευόπουλος, 1984. Σελ.: 77.
Μαρόκο: οδοιπορικό και εντυπώσεις. Αθήνα, Εκδόσεις Π. Παρασκευόπουλος, 1983. Σελ.: 126.
Καθρεφτίσματα: ποιήματα. Αθήνα, Εκδόσεις Π. Παρασκευόπουλος, 1982. Σελ.: 78.
Κυνηγώντας τον ίσκιο μας: ποιήματα. Αθήνα, [χ.ε.], 1981. Σελ.: 94.
Μεταφράσεις έργων του
Έργα του συμπεριλαμβάνονται σε λογοτεχνικές ανθολογίες στην Αμερική, Πολωνία, Ρουμανία.
Απόσπασμα από το έργο του
Από το «Συνέβη κάποιο καλοκαίρι»
….Από τότε πέρασαν έξι μήνες. Συναντηθήκαμε πολλές φορές και περάσαμε ωραίες, ατέλειωτες στιγμές αγάπης και πάθους. Πρέπει να ομολογήσω, ότι όλο αυτό τον καιρό πάλευα με τον εαυτό μου. Την ένιωθα πάρα πολύ. Την αγάπησα πολύ δυνατά και την αγαπώ. Μέσα μου, πάλευαν, συνεχώς, η λογική με την αγάπη μέχρι θανάτου και με έκαναν να βογκώ από τον πόνο. Όταν ήμουν κοντά της, νικούσε η αγάπη. Όταν έφευγα, νικούσε η λογική. Όταν πάλι αργούσα να την ξαναδώ, έβγαιναν και οι δυο ισόπαλες στο πάλεμα και με έπνιγε ο πόνος και η απελπισία.
Εξ’ άλλου, στο χρονικό διάστημα των έξι μηνών δεν μπόρεσα να νικήσω, ολοκληρωτικά τη λογική μου και να πάρω μια οριστική απόφαση. Προσπαθούσα να την κατευθύνω, να την καταπιέσω, μα αυτή αρνιόταν γιατί αρνιόμουν τον εαυτό μου. Και τούτο γιατί; Φοβόμουν την ελευθερία, φοβόμουν την ηλικία της, φοβόμουν την δύναμη και την ορμή της για πρόοδο. Φοβόμουν την έντονη προσωπικότητά της. Φοβόμουν την θηλυκότητά της, το άγνωστο παρελθόν της και τον κρυμμένο εαυτό της. Φοβόμουν την απόσταση που μας χώριζε. Τους φραγμούς της ηθικής, που υιοθέτησε ο άνθρωπος και τις άγνωστες λεπτομέρειες που θα μας ακολουθούσαν.
Και εκείνη από την δική της πλευρά, προσπαθούσε. Ένιωθε τον αγώνα μου, αλλά δεν μιλούσε. Σπάραζε κάτω από τον πυρετό της αγωνίας. Άγγιζε την ψυχή μου και καιγόταν. Άγγιζε την καρδιά μου και έλιωνε. Άγγιζε την σκέψη μου και χανόταν.
Παρ’ όλα αυτά, αγωνιζόταν, προσπαθούσε. Πάλευε και της το αναγνώριζα. Της έδινα συγχαρητήρια. Την ένιωθα. Αναρωτιόμουν όμως, τι ήταν αυτό. Ήταν αγάπη; Ήταν υποκρισία; Ήταν αλήθεια; Πως μπορείς να καταλάβεις και να εμπιστευτείς στ’ αλήθεια τις γυναίκες. Δεν ήξερα. Χανόμουν μέσα σε αυτές τις σκέψεις. Αυτό όμως που αντιλαμβανόμουν, πραγματικά, ήταν πως και οι δυο μας ζούσαμε κάτω από τον πυρετό της αβεβαιότητας.
ΠΟΙΗΣΗ
Από το «Κυνηγώντας τον ίσκιο μας»
Ρώτησα την καρδιά μου να μάθω
τι είναι, τι είσαι, τι είναι αυτό που λέγεται ζωή
κι εκείνη απάντησε αδίστακτα
αμίλητα με χτύπους χωρίς διακοπή.
(Ρώτησα την καρδιά μου)
Κυνηγώντας τον ίσκιο μας
ζωγραφίζουμε με βήματα τη γη
και χρωματίζουμε τον ουρανό με σκέψεις
που σβήνουν και γεννιούνται με το θάνατο.
(κυνηγώντας τον ίσκιο μας)
Σαλπίσματα στη σιωπή
«Όλοι κι ο καθένας
αγωνιστές της λευτεριάς και της πατρίδας.
Αρχηγοί και μαχητές»
(Αρχηγοί και μαχητές)
Το περιγιάλι ήσουνα, που χάϊδευε τ’ αγέρι
κι ήσουν αγέρι δροσερό και σ’ άγγιζα το χέρι.
(το περιγιάλι)
«Στον ίσκιο της σκλαβιάς
στον ίσκιο της λευτεριάς
ζούμε σιωπώντας στη σιωπή
και ψιθυρίζουμε στη σκέψη τους καημούς»
(Κατ’ απ’ τον ίσκιο)
Από τη συλλογή «Καθρεφτίσματα»
Μάχη
Απόμεινε μονάχος.
Απ’ τη χαμένη μάχη,
δεν έμειναν παρά πτώματα.
Ένα κομμένο χέρι διπλωμένο,
κρατούσε σφιχτά το όπλο
κι ανάβριζε στην άκρη κόκκινο αίμα.
Κάποιο νεκρό κορμί
αγκάλιαζε ένα άλλο.
Κι όλα μαζί έσμιγαν με τη γη.
Έφυγε ο θόρυβος
οι κραυγές, οι γογγυσμοί, το κλάμα.
Πέταγαν γύρω-τριγύρω πουλιά και σιωπή.
Κι ο μαχητής μονάχος κοίταζε.
Μέτρησε και ξαναμέτρησε τους φίλους, τους εχθρούς,
τις ώρες της μάχης, της σιωπής, τις νίκες, τις ήττες.
Κοίταξε την ανατολή κι ύστερα τη δύση.
Κοίταξε κατάματα τον ήλιο που έσμιγε με τη μέρα.
Πέταξε τα όπλα
και προχώρησε…
Από τη συλλογή «Σαλπίσματα στη σιωπή»
Μονοπάτια
[…]
Στρατί, στρατί και πάνω στα σημάδια
στης ιστορίας των προγόνων, στους αιώνες
μην αρνηθείς να πορευτείς
και χάσεις της φυλής σου την πατρίδα και τα ιδανικά.
[…]
Από το «Μάνα με τ’ άρωμα μιλάς και τη σιωπή»
1
Η σάρκα σου
δική μου σάρκα και στέγη,
σπίτι και σκήνωμα και δώμα,
τροφή και αίμα
και προσμονή.
[…]
Τα αισθήματά σου,
μάθημά μου κι αισθήματα δικά μου.
Κι οι κόποι σου, θυσίες
στο βωμό της γέννησής μου,
στη διαιώνιση.
[…]
2
Στο πάλαιμα της ζωής
Ανίκητη, αλύγιστη.
Στο χαροπάλαιμα δεν βάσταξες.
Κι η σάρκα σου
ξαναγύρισε στη γη.
[…]
Χέρια τεράστια οι κλώνοι της
και οι πληγές στα χέρια μου,
από τ’ αγκάθια μου ’παν.
Όμως εγώ, τον πόνο είχα χάδι
το ξέσχισμα φιλί.
Η ομορφιά των λουλουδιών της
αισθήματα και σκέψεις.
Και τ’ άρωμά τους,
όνειρο και μεθύσι
και της ψυχής σου κάλλος.
Μάνα!
Γλυκειά μου μάνα!
Τώρα με τ’ άρωμα μιλάς
και τη σιωπή.
