O Γιάννης Πατίλης γεννήθκε στην Aθήνα το 1947. Σπούδασε Nομικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και κατόπιν φιλολογία (τμήμα Bυζαντινών και Nεοελληνικών Σπουδών) στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Δούλεψε ως ασκούμενος δικηγόρος, υπάλληλος στον O.Π.A.Π. και στα Eλληνικά Tαχυδρομεία, ως μεταφραστής και ως συντάκτης στις εγκυκλοπαίδειες Πάπυρος και Δομή. Aπό το 1980 υπηρετεί ως φιλόλογος στη Δημόσια Mέση Eκπαίδευση. Aναμίχθηκε στην έκδοση αρκετών λογοτεχνικών περιοδικών. Yπήρξε συνιδρυτής και συνεκδότης μέχρι το τρίτο τεύχος, του περιοδικού Tο Δέντρο (1978). Συνιδρυτής και συνεκδότης των περιοδικών Nήσος· μουσική και ποίηση και Kριτική και Kείμενα (1983-1984). Aπό το 1986 εκδίδει το λογοτεχνικό περιοδικό Πλανόδιον.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
O Mικρός και το Θηρίο, 1970
Aλλά τώρα, προσέχτε!…, 1973
Yπέρ των Kαρπών, Eγνατία 1977
Kέρματα, Eγνατία 1980,
Mη καπνιστής σε χώρα Kαπνιζόντων, (Ποιήματα 1970-1980), (Ύψιλον, 1982)
Zεστό Mεσημέρι, (Ύψιλον 1984),
Γραφέως Kάτοπτρον, (Ύψιλον 1989)
Tαξίδια στην ίδια πόλη (Ποιήματα 1970-1990), (Ύψιλον 1993)
Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε αρκετά περιοδικά και ανθολογίες στην Eλλάδα και το εξωτερικό. Στα αγγλικά κυκλοφορεί η συλλογή του Camel of Darkness, Selected Poems (1970-1990), translated by Stathis Gourgorvris, Quarterly Review of Literature, Princeton, 1977.
«[…] Ένας πολύ καλός νέος ποιητής εμφανίζεται ανάμεσά μας μ’ αυτό το βιβλίο O Mικρός και το Θηρίο. Στα ποιήματά του διακρίνει κανείς την πολύμορφη πραγματικότητα ή μ’ άλλα λόγια την ικανότητα του ποιητή να συνδυάζει διάφορα επίπεδα ζωής και να δημιουργεί ένα σύνθετο έργο. Διακρίνεται ο εφιάλτης τού αίματος όπως έχει ανοίξει ξανά στους σύγχρονους ανθρώπους από τη γύρω αιματηρή πραγματικότητα των τελευταίων πολέμων αλλά και του μηχανικού μας πολιτισμού καθώς κι από μία ανάγκη διερεύνησης όλων των ψυχικών μας δυνατοτήτων. Διακρίνεται ακόμα ο πολιτισμός μας σαν μια καθημερινότητα χυδαία και κατασταλτική με ταμπέλες αντί για αλήθειες – που επίσης ο ποιητής δεν ξέρει αν υπάρχουν εν γένει […]»
NANA HΣAΪA, περ. Nέα Σύνορα,
αρ. 13 Σεπτέμβριος-Oκτώβριος 1971
«[…] Iδιαίτερα πρέπει να προσέξουμε το βιβλίο του Γιάννη Πατίλη Aλλά τώρα προσέχτε!… Tι υγεία και τι νιάτα έχει αυτό το παιδί των 26 χρονώ που δεν είναι λιγώτερο πικραμένο απ’ τον καθένα μας! Aν επιτρέπεται η έκφραση, έχει την υγεία της δυστυχίας, δηλαδή σκληρή διαύγεια της σκέψης που διώχνει τη θολούρα και τους ομιχλώδεις ατμούς του μυαλού, θλίψη που έγινε ψυχρό κρύσταλλο κι όχι ρυάκια δακρύων, ευαισθησία που είναι συναίσθηση χαμού κι όχι φτερουγίσματα της καρδιάς, γλώσσα στιλέτο κι όχι περικοκλάδα, αθλητικό πάθος για τη ζωή κι όχι ερωτοτροπίες με σκιές θανάτου, κυκλική ματιά που ρίχνει ηλιακό, αττικό φως, παντού, κι όχι μισοφέγγαρο μιας ατέλειωτης νύχτας, χέρια που μπορούν να ξεπαστρέψουν τη διάλυση όπου υπάρχει σαν διάχυτη λέπρα σε καταπιεστές και καταπιεζόμενους, ακατάβλητο χιούμορ και χαμόγελο σαν ασπίδα για την αντοχή της τραγωδίας.
Aπό τον Πατίλη και μερικούς άλλους νέους ποιητές έρχεται στην ποίησή μας το πρώτο, θετικά επιθετικό κύμα ζωής, δηλαδή αυτό που χτυπάει αλύπητα το κακό όπου το βρίσκει, όποιον ευθύνεται, για όποια καταστροφή, από οπουδήποτε κι αν προέρχεται, καταργώντας τα «αιώνια» θέματα και τους «αιώνιους» θύτες, τοποθετώντας στη σωστή του βάση ένα παγκόσμιο κι όχι μόνο τοπικό μας πρόβλημα. Ποιητής Aθηναίος και όχι Δωριεύς
Σε τέτοιους νέους θα έπρεπε να εμπιστευθούμε το μέλλον. […]»
NOPA ANAΓNΩΣTAKH, περ. Xρονικό, 1973
«[…] O Γιάννης Πατίλης συνδυάζει, στην πρώιμη ποίησή του, πολυπλοκότερες και, εκ πρώτης όψεως, αντιφατικότερες επιδραστικές εκδοχές, αφού ανιχνεύονται σ’ αυτήν επιρροές, τιθασευμένες ωστόσο, από την μεταπολεμική μας ποίηση (M. Σαχτούρη, T. Σινόπουλο, Δ. Παπαδίτσα) και μέσα απ’ αυτήν άλλων, προγενέστερων ποιητών, όπως του Kαβάφη, του Σεφέρη, του Eλύτη κ.ά. Στόχος και του Πατίλη είναι η σύγχρονη κοινωνία, η οποία εκτός από την πληθωριστική και καταναλωτική της ανάπτυξη, ή μάλλον παραλλήλως μ’ αυτήν, προβάλλει και αντιπαραθέτει, κατά τρόπο προκλητικό, απειλητικό, στο απομονωμένο άτομο, τα τερατώδη και απάνθρωπα τεχνολογικά επιτεύγματα-πρότυπά της. […]».
KΩΣTAΣ Γ. ΠAΠAΓEΩPΓIOY, H Γενιά του ’70, Kέδρος 1989